CILJ KOLEGIJA: Razumijevanje znanstvenih spoznaja o učenju, pamćenju i zaboravljanju te osposobljenost za primjenu tih spoznaja u razvoju pojedinih elemenata kurikulumskog sustava - u utvrđivanju kognitivnih, psihomotornih i afektivnih (odgojnih) ciljeva, u razvoju programa, u poučavanju, u vrjednovanju učeničkih postignuća i eksternoj evaluaciji obrazovanja.
NASTAVNI SADRŽAJI:
1. Učenje i temeljni edukacijski koncepti. Organizirano učenje (obrazovanje i odgoj) i iskustveno učenje. Namjerno učenje s jasnim ciljem, za razliku od nenamjernog. Pravilno smjenjivanje primanja i obrade sadržaja učenja. Učenje stvarnom primjenom - iskustveno, uz osobni doživljaj (Kolbov model).
2. Obrazovanje kao organizirano kognitivno učenje znanja i vještina. Odgoj kao organizirano afektivno učenje vrijednosti, stavova i navika. Verbalno i motoričko učenje te kombinirano učenje. Uklapanje pojedinca u društvenu zajednicu.
3. Učenje i pamćenje u sustavu za procesiranje informacija. Primanje - obrada - uporaba sadržaja učenja kroz model pamćenja: senzorno - kratkoročno (operativno) - dugoročno.
4. Zaboravljanje. Uz starije teorije, naglasak na teoriji pogrešnog ključa (raspoloživost i dostupnost sadržaja pamćenja).
5. Teorije učenja. Od asocijacionizma, preko teorija potkrjepljenja do kognitivne teorije koja objašnjava način obrade sadržaja učenja te njihovo smještanje u dugoročno pamćenje.
6. Operacionalno određeni oblici učenja. Prema načinu izvođenja su jednostavna učenja (uvjetovanje i mehaničko), složena (instrumentalno i učenje uvidom) te kombinirana (motorička, socijalna učenja te učenje složenih verbalnih tema).
7. Učenje uvjetovanjem. Oblik nenamjernog učenja u kojem se uspostavlja sveza koja prije nije postojala.
8. Učenje oponašanjem. Jedno od učenja prema modelu, javlja se i u praktičnom i u socijalnom učenju.
9. Kognitivno učenje ili učenje uvidom. Uvid kao reorganizacija percepcije (moguć aha-doživljaj), nova spoznaja. Vrlo otporno na zaboravljanje.
10. Učenje učenja. Metakognicija, vještine učenja, kognitivni stilovi. Metamemorija kao aspekt metakognicije, s naglaskom na poznavanje individualno najprikladnijih strategija učenja te dobro poznavanje postojeće baze znanja u svojem pamćenju. Kognitivni stilovi (npr. vizualni-auditivni i dr.) kao osnova individualizacije učenja i poučavanja.
11. Kombiniranje oblika učenja u poučavanju. Prema nastavnim ciljevima (informativni i formativni) odabiru se postupci, s više ili manje samostalnosti u učeničkom radu (izlaganje, rješavanje problema, istraživački projekti i dr.).
12. Individualne razlike u sposobnostima i poučavanje. Osobito u osnovnoj (obvezatnoj) školi individualne su razlike velike (zajedno su od lakšeg debila do genija) te se nastoji nastava što više individualizirati, uvažavajući i razlike u sposobnostima i u interesima, kognitivnim stilovima itd.
13. Dobne razlike u subjektivnim čimbenicima učenja. Specifičnosti učenja i poučavanja odraslih. U odrasloj dobi, u odnosu na mladenaštvo, smanjuju se sposobnosti potrebne za učenje, ali nipošto ne posve te je odraslima samo potrebno više vremena za učenje (važnost motivacije i mentalne kondicije).
14. Psihometrijske osnove ispitivanja znanja i odgojnih ishoda edukacije. Prednosti i nedostaci uobičajenog usmenog i pismenog ispitivanja te kombiniranje s objektivnim postupcima i težnja za što većim vrijednostima mjernih osobina postupaka i njihovih ishoda: valjanost, osjetljivost, objektivnost, pouzdanost. Normativni i kriterijski testovi. Radne probe. Vanjska efikasnost učenja.
15. Psihologijske osnove teorije kurikuluma. Taksonomija ciljeva učenja, razvoj programa, učenje i poučavanje, evaluacija. Uz osnovna određenja (što i kako), prilagođavanje suvremenim spoznajama, jasni putevi do ciljeva i njihovo utvrđivanje.
|
Pristupačnost
